List rodziców Ksawerego, lat 11 (po Programie Intensywnej Terapii Dysfluencji Mowy w Wiśle w dn. 16-27.08.2020)

Bemowo Piskie, 06.09.2020 r.

Witamy wszystkich serdecznie. Jesteśmy rodzicami Ksawerego, który w tym roku skończył 11 lat. Nasze dziecko od początku dobrze się rozwijało i pięknie mówiło, zresztą dosyć wcześnie. Wcześnie także pojawiło się jąkanie, w wieku dwóch lat. Nie mogliśmy na to patrzeć i jednocześnie nie wiedzieliśmy co z tym zrobić. Wahaliśmy się z podjęciem decyzji, czy jechać do specjalisty, czy to może jest stan przejściowy. Rozpoczęliśmy wizyty u specjalistów. Były dni, a nawet miesiące, że było lepiej, a były także takie gdzie było źle, a nawet bardzo. Szukaliśmy pomocy dalej, ale chyba bezskutecznie. Syn z roku na rok orientował się, że z jego mową jest coś nie tak. Często wracał ze szkoły przygnębiony, bo dzieci śmiały się. Mówił: „Mamo pomóż mi... Chyba musimy jechać do pana doktora.

Pewnego dnia nasza koleżanka uświadomiła nam, że są turnusy dla jąkających się. Gdyby nie ona, nie wiedzielibyśmy, że coś takiego jest. Zastanawialiśmy się, czy syn nie jest za mały. Zaczęliśmy przeglądać internet, szukając informacji na ten temat. I tak wszystko się zaczęło. Do dra Chęćka trafiliśmy w grudniu 2019 roku. Pierwsze spotkanie trwało sześć godzin. Otrzymaliśmy diagnozę i wskazówki co do ćwiczeń. Ze spotkania wyszliśmy zadowoleni, z wielkimi nadziejami i wiarą na poprawę mowy u naszego dziecka.Rozpoczęliśmy stosowanie zaleceń od doktora. Ku naszemu zdziwieniu stosowanie zaleconej terapii przynosiło bardzo duże efekty, z dnia na dzień synowi terapia przynosiła poprawę w mowie. Dodatkowo oprócz zaleconej terapii syn wykonywał telefony terapeutyczne i rozmowy na skype gdzie w obecności dr. Chęćka rozmawiał z innymi jąkającymi się osobami. Z dnia na dzień widzieliśmy poprawę u syna. Mogliśmy w końcu wziąć oddech. Byliśmy szczęśliwi, że Bóg pomógł nam znaleźć takiego ,,Anioła”. Po prawie ośmiu miesiącach przygotowań, przyjechaliśmy na turnus do Wisły.

Zajęcia na turnusie trwały od rana do wieczora (tak jak nazwa mówi „intensywny turnus terapeutyczny”), nie ma tu czasu na zwiedzanie i chodzenie na szlaki górskie.Prowadzone były przez wspaniały zespół terapeutów i wolontariuszy (dr Chęciek, psycholodzy, neurologopedzi, logopedzi i wolontariusz-dietetyk). Mieliśmy możliwość poznać osoby, które miały ten problem i udało się im z tego wyjść (terapeuci i wolontariusze). Dużo rozmów i spotkań między innymiz psychologami, logopedami, neurologopedami zarówno dla uczestników turnusu, jak i opiekunów. Nauka 12 technik płynnej mowy, oddychanie przeponą, ćwiczenia relaksacyjne, wypady na miasto organizowane przez terapeutów i wolontariuszy w celu nawiązania rozmów z przypadkowymi ludźmi czy rozmowy w sklepach, zrobiły swoje. Syn uwierzył w siebie i w to, że da radę wygrać ze swoim problemem. Byliśmy bardzo szczęśliwi widząc jakie efekty przynosiło uczestnictwo w turnusie. Dla nas rodziców, również było wiele wskazówek i cennych rad, jak pomóc dziecku. Wyjeżdżając z Wisły mieliśmy łzy w oczach.

W obecnej chwili możemy napisać, że ten krótki turnus wyciszył nasze dziecko i zmienił w osobę pewną siebie, której zależy na stosowaniu wszystkich technik w celu podtrzymania tego wszystkiego co wypracowaliśmy. Wszyscy staramy się, aby ten stan utrzymać. Wspieramy się razem.Natomiast po turnusie, już w swoich domach, mamy możliwość kontynuowania terapii poprzez wykonywanie telefonów terapeutycznych, zarówno do trenerów, jak i wolontariuszy, za co jesteśmy bardzo wdzięczni.

Kierujemy gorące podziękowania w stronę dr. Chęćka, terapeutów i wolontariuszy. Dzięki Wam, nasze dziecko uwierzyło w siebie i będzie mogło w przyszłości realizować swoje marzenia.

Z wyrazami wdzięczności i szacunku

K. K. Cwalińscy