List matki Michała lat 12 po Intensywnym Programie Terapeutycznym dla Niepłynnie Mówiących (Wisła 16 – 27 października 2023)

Jestem mamą dwunastoletniego Michała, który ma zaburzoną płynność mówienia (od czterech lat się jąka). Przyczynę upatruję w trudnościach związanych ze szkołą i niechęcią do nauki. Bardzo nie lubi języka polskiego, czytania, pisania. Nawet gdy ma napisać długi wyraz, szuka synonimu, który składałby się z mniejszej ilości liter. Matematyka na szczęście nie sprawia mu kłopotów, uczy się jej z przyjemnością.

Przyznaję, że byłam załamana, zwłaszcza że syn spotkał się z wyśmiewaniem i odtrąceniem w swoim otoczeniu.

Zaniepokojona jego problemem, szukałam pomocy u specjalistów, którzy przekierowali nas do dr. M. Chęćka, mówiąc, że jest to światowej sławy specjalista w tym zakresie. Zadzwoniłam i umówiłam wizytę.

Po wstępnej diagnozie u doktora uczęszczaliśmy systematycznie na zajęcia grupowe do Wodzisławia. Syn chętnie w nich uczestniczył, gdyż odbywały się w przyjemnej atmosferze. Zapisaliśmy się też na turnus terapeutyczny do Wisły. Zajęcia tam były bardzo intensywne. W pierwszym tygodniu obowiązkowo musieli w nich brać udział również rodzice. Nie było to dla mnie problemem, bo w końcu po to tam pojechałam – chciałam się dowiedzieć, jak na co dzień pomagać dziecku. Drugi tydzień był „luźniejszy”, dzieci z opiekunami chodziły np. do centrum miasta i musiały nawiązywać rozmowę z przechodniami. Michał każdego dnia był coraz bardziej zachwycony. Poznawał techniki, ćwiczył je, doskonalił, przełamywał lęk przed mówieniem (choć sprawiał wrażenie, że go nie ma) i nawiązywał nowe znajomości. Patrzyłam z ogromną radością, jak mój syn „rozwija skrzydła”. Nawet nie chciał, aby ktokolwiek przyjeżdżał go odwiedzać , bo niemal każda minuta tam spędzona była dla niego cenna.

Po powrocie z turnusu syn zna doskonale techniki mówienia płynnego, z ich zastosowaniem bywa jednak różnie. Jak mu zależy, jest w stanie płynnie mówić, bez żadnego zająknięcia. Nawet pod wpływem emocji, gdy opowiada jakieś zdarzenie związane ze szkołą . Nabrał pewności siebie i mimo tej przypadłości jest SZCZĘŚLIWYM dzieckiem. Przyznaję, że przecierałam oczy ze zdumienia, widząc ogromne postępy również wśród innych uczestników, których znałam z Wodzisławia. Tam były to dzieci bardzo wycofane, takie „szare myszki”, które najchętniej schowałyby się w jakiejś dziurze i nie wychodziły z niej. Tymczasem w Wiśle ich samoocena niesamowicie wzrosła, tryskały wręcz szczęściem. Turnus oprócz tego, że uczy i doskonali techniki płynnego mówienia, które się sprawdzają w 100 %, to przede wszystkim daje uczestnikom radość, pewność siebie. Jest to bardzo ważne, gdyż nieraz przecież będą musieli w życiu codziennym mierzyć się z różnymi trudnościami.

Wszystkie te efekty osiąga się dzięki ZNAKOMITEJ KADRZE, która stwarza odpowiednią atmosferę, jest do dyspozycji uczestników w każdej chwili, chętnie służy pomocą, radą i oczywiście prowadzi zajęcia. Wolontariusze poświęcając swój czas uczestnikom, sprawiają, że wszyscy czują się jak jedna wielka wzorowa rodzina. Wieczorki poświęcone różnym grom planszowym lub karcianym czy też poranne zabawy szybko integrują całą grupę.

Jestem bardzo zadowolona i widzę ogromne postępy u syna. Już myślimy o wyjeździe w przyszłym roku.

Dziękuję WSZYSTKIM PROWADZĄCYM, bo SZCZĘŚLIWE DZIECKO to szczęśliwi rodzice.

Otylia Mańka

(Mama Michała z Płd. Górnego Śląska), 5 października 2023
5 października 2023