List Oli z Krakowa

aki mały, taki duży może tutaj być...:)

Taki gruby, taki chudy może tutaj być...:)

Tak i ja, tak i Ty może tutaj być...:)

Tak i ja, tak i Ty może tutaj być...:)

Ola lat 7 :)

Tutaj być... – Program Terapeutyczny Wisła 2009

(list Rodziców 7.letniej Oli \ Krakowa)

Witamy Państwa zmodyfikowanymi słowami piosenki, „Taki mały, taki duży może Świętym być...”, słowami piosenki, które były przygotowane na końcowe przedstawienie Turnusu Terapeutycznego przez prawie najmłodszego uczestnika turnusu – Wisła 2009 – przez naszą córkę Olę z małą pomocą rodziców:). Dlaczego prawie najmłodszego, dlatego, ponieważ udział w naszych wspólnych spotkaniach terapeutycznych brał udział również nasz synek - Adaś, lat 5.

Problem dysfluencji mowy u córki zauważaliśmy już w wieku 2 lat, wtedy, kiedy na świat przyszedł braciszek. Na początku myśleliśmy, że jest to problem przejściowy, fizjologiczny, że minie – tak nas uświadamiano, tak też pisze się w wielu pracach naukowych, dlatego nie przywiązywaliśmy wielkiej uwagi do problemów zacinania Olki.
Były momenty, że wymowa była prawidłowa, ale nawroty niepłynności mowy były coraz częstsze. W wieku 3-4 lat zaczęliśmy konsultować Olkę logopedycznie, średnio 1-2 spotkania w tygodniu. Poprawa raz była, raz nie – taka sinusoida, raz lepiej, raz gorzej i tak przez kolejne dwa lata. W roku 2008 od koleżanki z pracy otrzymałem dane kontaktowego do dra M. Chęćka i tak zaczęła się nasza wspólna przygoda. Pamiętam naszą pierwszą rozmowę telefoniczną z Doktorem:), pamiętam krótką, ale cenną uwagę, ‘...najpierw to Pan musi zwolnic swoja mowę...:)’. Pamiętam nasze wspólne, prawie 3. godzinne spotkanie, pierwsza diagnoza i pierwsze, obszerne wskazania w Krakowie. Nie wierzyłem, że jedno spotkanie, jeden wyjazd na turnus może tak wiele zmienić. Przede wszystkim wiemy, że terapia nie kończy się w Wiśle, czy po zamknięciu drzwi gabinetu, terapia trwa cały czas. Zostaliśmy uświadomieni, że dziecko 6-7. letnie może nie mieć motywacji, że ta motywacja jest w nas, rodzicach. To my, rodzice musimy uważać i pilnować się z własną wymową w obecności dzieci – w końcu powinniśmy być przykładem. Spotkanie z dr Chęćkiem i z jego wspaniałym Zespołem pomógł nam wprowadzić w codzienne życie bardzo ważne zasady:

I wiele, wiele innych, to tajemnica :), którą można poznać na Turnusie.

Serdecznie dziękujemy za pomoc, dziękujemy za wspaniałe chwile, za atmosferę, za poranne afirmacje, za możliwość zauważania tego, czego codziennie ciężko zauważyć. Podajemy mejla, chętnie odpowiemy na pytania: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Rodzice i braciszek Oli. Kraków, 20 października 2009